Paul Gauguin przez całe życie poszukiwał miejsca, gdzie jego marzenie o raju na ziemi uległoby spełnieniu. I jak wielu przed nim, uwierzył, że ucieczka na koniec świata jest w stanie zaoferować mu wolność od wszelkich trosk. O tym jak boleśnie się pomylił może świadczyć obraz „Nevermore”.
Naga dziewczyna leży na łóżku, widzimy jej szerokie biodra wznoszące się na tle oparcia łóżka. Nie patrzy na nas, jej wzrok ucieka gdzieś poza obraz, z dala od nas. W tle za nią widoczne są dwie postaci kobiet zwróconych ku sobie i zajętych rozmową. Na parapecie przysiadł czarny ptak obserwujący wnętrze pokoju. Na lewo od niego malarz umieścił napis NEVERMORE, czytelne nawiązanie do wiersza Edgara Alana Poe. W „Kruku” słowa te są odpowiedzią na kolejne pytania pogrążonego w żałobie poety i zwiastują bezpowrotną utratę.
W 1897 Gauguin mieszkał na Tahiti, jednej z wysp na Oceanie Spokojnym. Poszukiwał tam inspiracji dla swojej twórczości, wolności od europejskich konwenansów i powrotu do stanu niewinności. Na powstałych tam płótnach stworzył własną wizję lokalnej społeczności i jej kultury, która miała dać mu wybawienie. Jednak nawet do tej arkadii miała dostęp śmierć.
Młoda dziewczyna z obrazu to Pahura — druga z lokalnych żon Gauguina. Malarz miał ich w sumie trzy, każda z nich nie była starsza niż czternaście lat w momencie ślubu. Pahura kilka miesięcy przed namalowaniem tego obrazu straciła ich wspólne dziecko. W tym samym mniej więcej czasie do artysty dotarła informacja z Europy, że jego ukochana córka Aline zmarła na gruźlicę. Kobieta na obrazie i tworzący go malarz zdają się być pogrążeni we własnej depresji. Ona zapada się w sobie, odcina od otaczającego ją świata. On sięga po mroczne barwy i literackie odniesienia, ze świata, który odrzucił. Śmierć odnalazła ich w raju, w którym Gauguin skrył się przed wszelkim nieszczęściem.
Visits: 7