Spoglądamy na grupę elegancko ubranych paryżan w pośpiechu rozkładających swoje parasolki. Ich błękitne kopuły tworzą kompozycję chaotycznie splątanych kształtów, oddających wrażenie gwałtowności zmiany pogody. Jedynie kobieta na pierwszym planie, niosąca spory koszyk na kapelusze, wydaje się być niezainteresowana deszczem. I to pomimo, że nic nie osłania jej przed złą aurą – jest bez płaszcza, kapelusza, rękawiczek oraz parasola. Zatrzymała się i patrzy wprost na widza, lekko unosząc krawędź sukni, by przypadkiem jej nie zabrudzić. Tuż za nią stoi elegancko ubrany mężczyzna, chroniący się pod parasolem. Przygląda się kobiecie, być może próbuje zwrócić na siebie jej uwagę albo zaoferować osłonę przed deszczem. Ona jednak pozostaje obojętna na jego zainteresowanie. Możliwe jednak, że jej niewzruszenie ma na celu podsycenie jego afektu.
Auguste Renoir namalował Parasolki w dwóch etapach. Kompozycję zaczął w 1881, a następnie powrócił do niej w 1885 roku z zamiarem ukończenia na nadchodzącą wystawę zbiorową impresjonistów w Nowym Jorku. Te cztery lata przerwy były niezwykle formujące dla samego artysty. Zdążył rozczarować się, a może znużyć, impresjonistycznym sposobem malowania, kierując swoją uwagę ku wzorcom z przeszłości. Znajduje to odzwierciedlenie w samej kompozycji. Grupa kobiet po prawej stronie została namalowane jeszcze w okresie impresjonistycznym – ukształtowane są przez barwy utrzymane w jasnej tonacji i miękki modelunek. Para po lewej stronie należy do nowego etapu twórczości Renoira, została ukończeni w 1885. Ukazani zostali poprzez barwy o stłumionej tonacji i bardziej linearne formy.
Artysta poświęcił szczególną uwagę młodej kobiecie na pierwszym planie. Rentgenogram wskazuje, że malarz zdecydował się przemalować jej strój na bardziej współczesny, modny w 1885. Nosi ona ubiór właściwy dla kobiety pracującej – modystki lub asystentki kapelusznika. Co ciekawe sama nie nosi nakrycia głowy, jej włosy zdobi jedynie błękitna wstążka i koralowa spinka, pasująca do jej kolczyków. Rentgenogram pokazuje, że we wcześniejszej wersji artysta planował ukazać ją również w kapeluszu.
Przedstawiciele nowej klasy pracującej byli częstym tematem dzieł impresjonistów. Renoir w okresie tworzenia tego obrazu szczególnie zainteresowany był postaciami modystek. Zachowało się kilka jego szkiców ukazujących kobiety w skromnych czarnych strojach z odkrytą głową. Parasolki są ukoronowaniem tej fascynacji.
Jeśli macie ochotę na ciekawą opowieść o modzie, którą da się wyczytać z tego obrazu, zapraszam do obejrzenia filmu przygotowanego przez Frick Collection przy okazji wystawy Renoira, która miała miejsce w 2012.
Ten wpis należy też do serii KANONU HISTORII SZTUKI
Visits: 6